MANİPÜLE EDİLEN SÜNNET ANLAYIŞI!

Allah Rasulü (s.a.v.); Allah’tan aldığı vahyi hiç eksiksiz bir şey ilave etmeden insanlığa tebliğ ederek görevini yerine getirmiştir. Bir de nebi sıfatıyla da aldığı emirleri, tabiri caiz ise işlemek için aklını, öngörüsünü, şartları dikkate alarak, hiçbir şeyi şansa bırakmadan tam bir sanatkar ustalığı ile hayata uygulamıştır. Bir mucize ile değil yeteneklerini kullanarak bir örneklik ortaya koymuş, bundan dolayı da Allah’ın övgüsüne mazhar olmuştur.

Bu başarıyı tamamen insani gayrete, aklı ve yeteneklerini kullanmasına değil de gizli vahiy, yani gayr-i metluv ya da Cebrail’in yardımına indirgeyen, peygamberi ve peygamberliği mucize ile donatan bir anlayışın sünnet anlayışı; elbet fiillerin, anlam, içerik ve niçin yapıldığı, insana ne mesajlar verdiği ile değil, nasıl yapıldığı şekline odaklanmak olacaktır. Nitekim de öyle olmuştur. Bugün toplumun büyük kesiminde sünnet; cahiliye dönemi Arap geleneğinin giysisi, temizlik anlayışı, davranış biçimi, sosyal hayattaki ilişkileri, insanın kendine özgü bakımı vs. sünnet bilincinin başında yer almaktadır.

Allah Rasulü (s.a.v.) yeteneğini, öngörüsünü ve aklını kullanarak değil de farklı yardımlar alması sayesinde görevini yapmış olsaydı, insanlığa nasıl örnek olabilirdi? O zaman insanlar demez miydi ki; ey yüce Rabb, bizlere bir insanın üstesinden gelemeyeceği bir yük yükledin. Bunun altından nasıl kalkalım? Oysa, Allah Rasulü (s.a.v.) insan olarak, insani bütün duygu istek ve arzularına sahip olmasına rağmen imtihanını, görevini başarı ile tamamlamıştır. Böyle bir rasulü yok saymak hiç bir müslümanın haddi değildir. Haddine de değildir.

Kur’an’ın sadece bir mesajının yani aklı öncelemenin devreden çıkartılmasının bile İslam’a ve insan tabiatına verdiği hasarı düşünecek olursak halimizin pek de iç acıcı olmadığını görürüz.

Allah Rasulü (s.a.v.) size bıraktığım emanetlerden birisi de sünnet demişse, bunun içeriği; Arap geleneğinin ümmetçe yaşanıp yeni nesillere taşınması değil aklı, fikri, sorgulayarak anlamayı geliştirmeyi insanlığa faydalı olacak katma değer üretmeyi, Kur’an ahlakı ile bir hayat sürmeyi miras bırakmıştır.

Kur’an’sız sünnet olmaz. Sünnet;   İmam şatibi nin dediği gibi Kuran’ın beyanıdır. Kur’an’ın insan yaşamına koyduğu ahlak, davranış biçimi, tabiat ve hayvanat ile olan ilişkilerdeki ölçüsüdür. Kur’an’ın insan hayatına konuşmasıdır. Kısaca; kırmamak, kırılmamak, küsmemek, dargın durmamak, yalan, iftira, hakaret, dedikodu, gıybet, alay, kul hakkı, torpil, suiistimal, başkasını küçümsemek gibi ahlaksızlığı yapmamaktır. Sünnet; çalışmak, topluma yararlı  güzel adetler üretmek, hakka hukuka riayet, iyi geçinmek,  meşveret, işin ehline verilmesi, çocuklara ve hanıma iyi davranmak vs. toplumda huzuru, barışı sağlayan güzel ahlakın hakimiyeti  sağlamasıdır. Kur’an’a ters olmayan insan fıtratına iyi gelen her güzel şey sünnettir. Aslında bunların her biri kullar üzerine Allah’ın yapınız dediği emirlerdir. Allah Rasulü’nün örnekliği de bu emirlerin en nazik, güzel ve insana yakışır biçimde yerine getirilmesindeki sanatkarlığıdır. Kırmadan, dökmeden, üzmeden, bağırıp çağırmadan, bu emirleri uygulamadaki sanatı…

O’ şanlı nebiye selam olsun!